بررسی کلینیکی انساج نرم اطراف پروتزهای متکی بر ایمپلنت در مجروحان جنگی فک و صورت

زمینه و هدف: امروزه بازسازی و جایگزینی دندانهای از دست رفته توسط پروتزهای متکی بر ایمپلنت های دندانی داخل استخوانی روشی علمی و رایج در سطح ایران و جهان است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی گذشته نگر کاربرد ایمپلنت های دندانی در درمان مجروحان فک و صورت با بی دندانی کامل و پارسیل با استفاده از متغیرهای کلینیکی می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مشاهده ای تحلیلی و توصیفی 45 بیمار با ضایعات جنگی فک و صورت که در نواحی دریافت کننده ایمپلنت تحت عمل جراحی پیوند استخوان و بافت نرم قرار گرفته بودند با 211 ایمپلنت دندانی به مدت چهار سال پس از پایان درمان پروتز تحت معاینه کلینیکی قرار گرفتند. برای تحلیل آماری اطلاعات از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه به روش تکرار و friedman استفاده شد.

یافته ها: شاخص خونریزی در 63% ایمپلنت ها و شاخص لثه در 30% ایمپلنت ها در سال چهارم نسبت به شروع مطالعه کاهش یافته بود (p<0.001, p<0.01). در شروع مطالعه میانگین عمق شیار لثه ای 2.67±0.99 میلی متر و میانگین حد چسبندگی لثه 5.54±1.65 میلی متر بود و در سال چهارم به 3.01±1.73 میلی متر و 6.08±2.21 میلی متر افزایش یافته بود (p<0.04).

نتیجه گیری: میزان موفقیت ایمپلنت ها پس از چهار سال بارگذاری 95% بود و نشان می دهد که ایمپلنت های دندانی کارائی لازم در بازسازی دندانهای از دست رفته را در مجروحان فک و صورت دارا می باشد.