ارزیابی قابلیت های اقلیم توریسم استان گیلان با بهره مندی از مدل های بهینه اقلیمی

تحقیق حاضر برای ارزیابی شرایط بیوکلیمایی استان گیلان، جهت صنعت توسعه صنعت گردشگری صورت گرفته است. برای انجام این تحقیق از داده های اقلیمی 4 ایستگاه هواشناسی سینوپتیک فعال در استان گیلان (رشت، بندر انزل، آستارا، منجیل) در یک دوره آماری 15 ساله 1995 تا 2010 استفاده شده است و برای ارزیابی شرایط بیوکلیمای حاکم بر منطقه از شاخص های بیکر، عدم آسایش ترموهیگرومتریک، شاخص اقلیم توریست میسکوویسکی (tci) و روش همبستگی و رگرسیونی استفاده شده است. برای انجام عملیات آماری و آنالیز داده ها از نرم افزارهای excell spss, و برای ترسیم نقشه های اقلیم گردشگری از نرم افزار gis استفاده شده است. استان گیلان داری تنوع اقلیمی بوده و نوع اقلیم بخش های شمالی استان با بخش های جنوبی آن تا حدودی متفاوت است. از اینرو در فصل سرد سال که بخش های شمالی مساعد گردشگری نیستند می توان از بخش های جنوبی آن جهت گذران اوقات فراغت بهره برد. با توجه به نتایج روش ها، بهترین فصل از لحاظ آسایش انسانی در استان گیلان فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل پائیز و بهترین ماه ها مه، ژوئن، سپتامبر و اکتبر ارزیابی گردید، همچنین با بررسی ضریب همبستگی تعداد گردشگران با پارامتر دما، رطوبت نسبی و بارندگی چنین ارزیابی شد که بین تعداد گردشگران و دما رابطه مستقیم و همبستگی از نوع مثبت و بین پارامترهای رطوبت نسبی و بارندگی با تعداد گردشگران رابطه معکوس و همبستگی از نوع منفی است.