تقویم اقلیم گردشگری و آسایش گردشگر مطالعه موردی: شهرهای اردبیل، ایلام، شهرکرد و قم

در فعالیت گروه های انسانی در بستر محیط طبیعی، نقش اقلیم در مقایسه با سایر عوامل طبیعی بسیار برجسته است. بطوری که در سطح سیاره زمین، هیچ نژاد، دسته و یا گروهی را امکان گریز از سیطره آن نیست. شرایط اقلیمی، از عوامل موثر در زیست انسانی محسوب می شوند که، حیات گیاهی و جانوری را  در خود محصور نموده است و در مقیاس جهانی بررسی و مطالعه تاثیرات اقلیم و آب و هوا بیانگر این واقعیت می باشد که انتخاب و تعیین نحوه و نوع زندگی، کشت و بهره برداری، سکونت، گردشگری توسط انسان، با توجه به شرایط اقلیمی حاکم بر محیط صورت می گیرد. مانند دیگر فعالیت های انسانی و حتی شاید بیش از هر نوع فعالیتی، گردشگری بطور آشکاری وابسته به اقلیم است بطوریکه شرایط مطلوب آن بعنوان یک جاذبه گردشگری و شرایط نامطلوب آن به عنوان یک دافعه گردشگری محسوب می شود. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر، مطالعه و تعیین تقویم اقلیم گردشگری و همچنین آستانه های آسایش گردشگری با بکارگیری شاخص های مختلف اقلیم گردشگری(tcl ,thi ,d) ، برای شهرهای اردبیل، ایلام، شهرکرد و قم است. نتایج حاصل از بکارگیری شاخص d، نشان داد؛ برای شهرهای مورد مطالعه، ماه شرجی حداکثر دو ماه است. البته برای شهر ایلام ماه شرجی وجود ندارد. نتایج شاخص thi، برای ارزیابی تنش گرمایی و سرمایی نشان داد؛ در شهرهای مورد مطالعه، تنش گرمایی وجود ندارد و برعکس تنش سرمایی در آنها غالب است. نتایج شاخص tci نیز نشان داد؛ تقویم اقلیم گردشگری اردبیل، دارای چهار ماه مناسب، ایلام، دو ماه، قم، هفت ماه و شهرکرد، شش ماه برای آسایش گردشگران است.