تحلیل عوامل راهبردی (swot) توسعه صنعت اکوتوریسم در منطقه شکار ممنوع بزمان (استان سیستان و بلوچستان)

برای یک توسعه پایدار و همه جانبه و همچنین جایگزینی منابع جدید کسب درآمد به جای منابع نفتی، نیازمند استفاده از تمامی امکانات و قابلیت ها می باشیم. در این راستا توسعه صنعت گردشگری به ویژه اکوتوریسم که اقتصاددانان آن را سومین پدیده اقتصادی پویا و رو به رشد پس از صنعت نفت و خودروسازی می دانند به عنوان نیاز اساسی کشور مطرح می شود. اکوتوریسم پدیده ای نسبتا تازه در صنعت گردشگری است که تنها بخشی از کل این صنعت را تشکیل می دهد. این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتا در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را در آنان بر می انگیزد و تقویت می کند. منطقه شکار ممنوع بزمان با مساحت 300 هزار هکتار در جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان، شمال غرب ایرانشهر و شرق حوزه جازموریان گسترده شده است. این منطقه به لحاظ جاذبه های اکوتوریستی از تنوع بالایی برخوردار است و بدلیل دارا بودن حدود 35 درصد گونه های جانوری ایران، بخصوص گونه منحصر بفردی همچون خرس سیاه، هوبره، جیرفتی، باقرقره و خزندگان کمیاب، فرصت بوم گردی مناسبی را فراهم آورده است. علاوه بر تنوع بالای فون و فلور از جاذبه های بوم گردی منطقه می توان به کوه آتش فشانی بزمان، غار کرمانچی و کربودار و چشمه های آب گرم بزمان و مکسان اشاره کرد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، بررسی موانع صنعت اکوتوریسم در منطقه بزمان، در قالب مدل swot در دستور کار این پژوهش قرار گرفت. بر این اساس ابتدا به معرفی پتانسیل های اکوتوریستی منطقه شکار ممنوع بزمان پرداخته و جنبه های مدیریت پایدار گردشگری در این منطقه با رویکرد اکوتوریسم مورد دقت و توجه قرار گرفته و در نهایت با در نظر گرفتن عوامل تاثیر گذار در منطقه شامل نقاط ضعف، نقاط قوت، فرصت ها و تهدیدها، راهبردهایی هم سو با توسعه پایدار گردشگری در این منطقه ارائه گردیده است.