اهمیت نقش گردشگری در توسعه پایدار اقتصادی-اجتماعی روستایی (مطالعه موردی: روستای پالنگان)

گردشگری در محیط های روستایی با توجه به توسعه ی شهرنشینی، بهبود سیستم حمل و نقل و ارتباطات، افزایش فراغت و ... در حال گسترش است و می تواند موجبات ایجاد اشتغال و توسعه خدمات را در روستا فراهم می سازد. گردشگری زمینه توسعه امکانات و خدمات روستایی را به ویژه در سال های آغازین توسعه ی گردشگری مهیا ساخته است. و در بخش اجتماعی و جمعیتی روستا نه تنها جمعیت بومی را در خود حفظ نموده بلکه بر خلاف روستاهای دیگر کشور مهاجرپذیر هم بوده است. با توجه به دگرگونی ها و تحولاتی که بخش گردشگری در روستا ایجاد نموده و ساختار اقتصادی روستا تا حدودی تحت شعاع خود قرار داده و در مجموع توانسته نقش قابل قبولی را در توسعه پایدار روستایی ایفا نماید. بنابراین با توجه توانمندی های بالای روستا در بخش منابع و جاذبه های بکر گردشگری طبیعی و فرهنگی و از طرفی هم محدودیت های آن در دیگر بخش های اقتصادی به ویژه کشاورزی و صنایع روستایی این ضرورت را ایجاب می کند تا تصمیم سازان و برنامه ریزان توسعه روستا، چشم انداز اتی ان را در گروبالندگی صنعت گردشگری جستجو کنند. روستای پالنگان در دهستان ژاورود از شهرستان کامیاران یکی از نواحی مستعد گردشگری بوده است که در چند دهه ی گذشته تحولات زیادی را در این امر تجربه کرده است. این تحقیق با هدف بررسی اثرات و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی گردشگری در این روستا انجام شده است. که از روش های کتابخانه ای و میدانی و تکمیل پرسشنامه از گردشگران، مردم و مسئولین محلی استفاده گردید.