تحلیلی بر توسعه گردشگری مذهبی (نمونه موردی بقعه امامزاده صالح بخش ماژین شهرستان دره شهر)

در گردشگری مذهبی یکی از اشکال عمده ی گردشگری است که شامل دیدار از اماکن مذهبی و انجام فرایض دینی و مذهبی است. بر اساس تعریف سازمان جهانی گردشگری، یکی از مقاصد و انگیزه های سفر گردشگران، زیارت است. هدف این تحقیق بیان و توضیح مسائل و موضوع های مربوط به مدیریت گردشگری مذهبی برای دستیابی به بازدیدهای شادی بخش از میراث فرهنگی است. روش تحقیق از نوع کاربردی و روش جمع آوری اطلاعات در دو قسمت کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته که برداشت میدانی با استفاده از پرسشنامه و با روش نمونه گیری تصادفی در میان زائران امامزاده صالح بخش ماژین شهرستان دره شهر انجام شده است. جهت شناسایی نقاط ضعف و قوت، فرصت ها و تهدیدهای موجود در بخش گردشگری مذهبی منطقه مذکور از مدل sowt استفاده شد. نتایج نشان داد در منطقه مورد مطالعه تعداد 7 قوت داخلی در برابر 10 ضعف داخلی و تعداد 6 فرصت بیرونی در برابر 5 تهدید بیرونی شناسایی شده است. در مجموع تعداد 13 عامل قوت و فرصت به عنوان مزیت ها و 15 نقطه ضعف و تهدیدها به عنوان محدودیت ها و تنگناهای پیش روی گردشگری مذهبی منطقه وجود دارد. لذا در یک جمع بندی ساده می توان گفت که آستانه ی آسیب پذیری گردشگری این ناحیه نسبتا بالا بوده و نیازمند بازنگری و ارائه ی سیاست های مناسب در جهت رفع ضعف ها و تهدیدها با استفاده از نکات قوت و فرصت های منطقه می باشد. همچنین تبلیغات مناسب و توجه دولت به گردشگری مذهبی می باشد.