تحلیلی بر عملکرد دهکده های توریستی تفریحی (نمونه موردی: دهکده توریستی تفریحی زاینده رود)

تنوع ابعاد و پیچیدگی های صنعت گردشگری متناسب با مناطق جغرافیایی، زمینه های ویژه ای برای برنامه ریزی و مدیریت گردشگری می طلبد. در مناطقی که پتانسیل های بالقوه فراوانی برای توسعه صنعت گردشگری دارند، اما روند مطلوبی را طی ننموده اند، باید به دنبال عوامل و عناصری گشت که سبب سرعت بخشیدن به جریان گردشگری باشد. راهبردهای نوینی پیش روی برنامه ریزان و تصمیم گیران مرتبط برای رسیدن به توسعه پایدار و کاهش محرومیت مناطق وجود دارد؛ از جمله احداث دهکده های توریسی تفریحی. وضعیت توسعه جهانگردی در دو دهه گذشته نشان داده است که به هر دلیل امکان فراهم سازی کل فضاهای شهری استان برای امنیت و آسایش متناسب با گردشگران دست کم در دهه آینده ممکن نیست و به این دلیل متمرکز کردن گردشگران در یک منطقه که در آن تسهیلات و شرایط محیطی مناسب تری فراهم شده باشد راهکار مطمئن تری به نظر می رسد. اصفهان به دلیل وجود مراکز آلوده از جمله پالایشگاه پتروشیمی، منطقه صنعتی سنگبری ها، صنایع آلوده کننده هوا، خشکی زاینده رود و وجود آلاینده های محیطی باعث شده است، شهروندان برای گذران اوقات فراغت در روزهای تعطیل به حومه های شهر رفته و زمان خود را آنجا سپری کنند. مسلماً تدوین یک الگوی دهکده توریستی تفریحی می تواند فرصت های مناسبی را جهت سرمایه گذاری داخلی و خارجی و توسعه تاسیسات گردشگری را در این بخش فراهم نماید و علاوه بر پاسخگوئی نیاز مردم محلی و منطقه مرکزی کشور، در سطح ملی هم از جایگاه مناسبی برخوردار نماید. هدف از انجام این پژوهش بررسی معیارها و شاخص های مهم، جهت مکانیابی، طراحی و اجرای دهکده های توریستی تفریحی و بررسی علل موفقیت یا عدم موفقیت دهکده توریستی زاینده رود است. این تحقیق از نظر هدف، "کاربردی" و از نظر روش "توصیفی- تحلیلی و پیمایشی" است، و روش جمع آوری اطلاعات به صورت مطالعات اسنادی، کتابخانه ای را شامل می شود.