تحلیل و بررسی معماری همساز با اقلیم در شهر اردبیل بر مبنای شاخص ماهانی و نقش آن در طراحی فضاهای مسکونی (نمونه موردی خانه ارشادی)

اجرای روش های مناسب در طراحی ساختمان که با اقلیم محل هماهنگ باشد، همواره مدنظر معماران بوده است. شهر اردبیل بدلیل واقع شدن در عرض جغرافیایی بالا، شرایط توپوگرافی و سامانه های اقلیمی موثر بر منطقه از اقلیم نسبتا سردی برخوردار است. به همین جهت شرایط زیست – اقلیمی ویژه ای را به خود اختصاص داده است، هدف این پژوهش بررسی معماری همساز با اقلیم شهر اردبیل بر مبنای یکی از مدل ها و شاخص های زیست-اقلیمی (ماهانی) است. با استفاده از آمار ایستگاه سینوپتیک اردبیل طی سال های (1989-1998 میلادی) دوره آمار 10 ساله مورد ارزیابی قرار می گیرد. روش تحقیق به صورت تحلیلی- توصیفی با ابزار مطالعات کتابخانه ای اطلاعات و اسناد جمع آوری شده از اداره هواشناسی استان اردبیل و اسناد بناهای مسکونی ثبت شده اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان می باشد. در این پژوهش یک نمونه از بناهای سنتی شهر اردبیل در رابطه با میزان انطباق اجزاء ساختمان با شرایط زیست اقلیمی بررسی گردیده است. در نهایت با انطباق نتایج بدست آمده از روش ماهانی و توصیه های اقلیمی از لحاظ سازگاری با شرایط اقلیمی در خانه ارشادی ارائه گردیده است.