وجوه انسانی محیط: تحلیل چگونگی تامین نیازهای فردی در تعامل با محله

ارتباط میان انسان و محیط، تاثیرات متقابلی را موجب می شود که در مقیاس های مختلف شهری، از جمله حیات محله ای قابل مشاهده است. در نگرشی کلان، وجوه مختلف نیازهای انسانی در تعامل با زندگی محله ای باید مورد توجه بوده، پاسخ های مناسب را دریافت دارند. اما امروزه، محلات شهری علی رغم اهمیت تاریخی خود، در نظام دهی به الگوی سکونت شهری و تامین ساحت های مختلف نیاز انسانی، نقش کم اهمیتی را دارا هستند. گسست در ساختار فضایی محله و از بین رفتن هویت کالبدی آن، سبب از بین رفتن ساختار اجتماعی پیوسته میان ساکنین و کاهش ارتباطات و تعاملات میان مردم می شود. این در حالی است که در چند دهه اخیر، تاکید مجددی بر احیاء آنها صورت گرفته است. ایجاد شبکه های اجتماعی قوی در قالب گروه ها و اجتماعات محلی و ایجاد زمینه ها و بسترهای لازم برای برقراری ارتباط میان ساکنین، می تواند به صورت بازخوردی موثر سبب حل مشکلات شهری و بهبود وضعیت زیستی ساکنین گردد. با تاکید بر ساختار فضایی، می توان زمینه بهبود تعاملات و روابط مناسب اجتماعی میان ساکنین در چارچوب رویکرد اجتماعات محلی را انتظار داشت. این تعاملات نیز در یک فرآیند برگشت پذیر منجر به بهبود ساختار فضایی محله و تقویت هویت محلی  می گردد. این تحقیق با رویکردی توصیفی-تحلیلی، به بررسی وجوه بروز نیازهای مادی، روانی و معنوی در قالب رفتارها و فعالیت های متنوع در محله پرداخته، دو رویکرد کالبدی و اجتماعی را در تبیین وجوه انسانی محیط محله ای مورد تاکید قرار می دهد.