بررسی و اولویت بندی عوامل موثر در توسعه گردشگری کاخ موزه گلستان

امروزه توریسم را بزرگترین صنعت جهان بر حسب اشتغال و تجارت می دانند (سازمان جهانی جهانگردی  wto) سفر علاوه بر اسباب تفریح و سرگرمی، به تدریج به ابزار شناخت و آگاهی از زندگی مردمان، شناخت جهان پیرامون و غنای بینش و نگرش آدمیان به مفاهیم زندگی تبدیل شده است (شجاعی و نوری، 1386) گردشگری و به ویژه گردشگری فرهنگی، دریچه های نوینی از شناخت، توسعه و پایداری را برای جوامع به همراه داشته است. مهدی، علی و دیگران (1391) این امر موجب شده است تا امروزه، صنعت گردشگری «به عنوان نیروی محرکه در توسعه ی جهانی» (فرهودی و شورجه، 1383)، همه ی ارکان وجودی یک جامعه را دربر بگیرد و به عنوان بخشی از ابعاد توسعه ی اجتماعی-فرهنگی، در کنار توجه به درآمد، اشتغال (محمدی و فیضی، 1387) و ویژگی های ساختاری-کارکردی خاص که توانسته است خود را در متن گردشگری جهان جای دهد (سانتوس، 2004) گردشگری فرهنگی را می توان نوعی گردشگری برای آشنایی با میراث فرهنگی، هنری، آداب، رسوم، بناها و آثار تاریخی با اهداف آموزشی، تحقیقاتی و پژوهشی دانست (رضوانی، 1331)، محاسبات سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی (oecd) در این زمینه، نشان می دهد که 40 درصد از کل سفرهای بین المللی در سال 2009، به گردشگری فرهنگی (جغرافیای فرهنگی) مربوط می شود. (ریچاردز و مونس تر، 2010). آثار و ابنیه تاریخی فرهنگی می توانند بعنوان یکی از پتانسیل های بسیار غنی و جذاب، نقش و تأثیر بسیار زیادی در جذب مخاطب (گردشگر) داخلی و خارجی داشته باشند.