استفاده از گاز سنتز در پیل های سوختی اکسید جامد، راهکاری جهت بهینه سازی انرژی

گاز هیدروژن به عنوان فراوانترین گاز موجود روی زمین، از پتانسیل لازم برای جایگزینی نفت برخورداراست. هم چنین هیدروژن، سوخت مصرفی پیل های سوختی (به عنوان منابع جدید انرژی) نیز می باشد. روش های زیادی برای تولید این گاز وجود دارد: ازجمله الکترولیز آب، تولید از طریق سوخت زیستی و همچنین ریفرمینگ انواع سوخت های هیدروکربنی. در این مقاله بررسی دو روش تبدیل مستقیم و غیر مستقیم متان به گاز سنتز، جهت تامین سوخت در پیل سوختی اکسید جامد مورد بررسی قرار گرفته است. ریفرمینگ سوخت در مقایسه با روش های دیگر مزیت هایی دارد. این فرآیند عمدتا به دلایل اقتصادی و نیز زیست محیطی حائز اهمیت می باشد، تعداد محدودی واکنش شیمیایی وجود داردکه تحت دما و کاتالیزورهای خاص منجر به تولید گاز سنتز از سوختهای هیدروکربنی مرسوم می گردد. در این بین پیل سوختی اکسید جامد را می توان با کارایی تبدیل انرژی بالا و بهینه سازی انرژی نفت و گاز مورد استفاده قرار داد. قابلیت تحمل بالای پیل های سوختی اکسید جامد اصولا به دلیل دمای کارکرد بالای آنها است که واکنشها را تسریع می بخشد. هم چنین پیل سوختی اکسید جامد در انتخاب نوع فرآیند ریفرمینگ و نیزنوع سوخت انعطاف پذیرتر می باشد. به طوری که سوخت های مایعی چون اتانول، گازوییل و بنزین و سوختهای جامدی ازقبیل زغال سنگ و سوخت زیستی نیز درانواع فرآیندهای ریفرمینگ برای تولید هیدروژن مورد استفاده قرار می گیرند .با وجود این گاز متان با توجه به وفور منابع آن هم چنان گزینه اول بوده که معضلات دیگر سوخت ها را نیز ندارد.