تغییرات اپیدمیولوژیک انفارکتوس قلبی طی سال های 1381 تا 1385 در بیرجند

مقدمه و اهداف: شناخت اپیدمیولوژی انفارکتوس قلبی در هر منطقه می تواند راهگشا برای برنامه ریزی های منطقه ای جهت پیش گیری از این بیماری باشد. بر همین اساس ما بر آن شدیم تا تغییرات 5 ساله انفارکتوس قلبی در بیرجند را بررسی نماییم.

روش کار: این مطالعه به صورت یک مطالعه توصیفی  تحلیلی بر روی کلیه بیمارانی که طی سال های 1385-1381 با تشخیص انفارکتوس حاد قلبی در بیمارستان ولی عصر (عج) بیرجند بستری شده بودند، انجام شد. داده ها براساس پرسشنامه ای که حاوی اطلاعات دموگرافیک بیماران، نوع داروی مصرفی، ریسک فاکتورهای قلبی و وضعیت هنگام ترخیص بود و با بررسی پرونده بیماران توسط پزشک عمومی دوره دیده جمع آوری شد و در نرم افزار  spssوارد شده و آنالیز گردید.

نتایج: تعداد کل بیماران دچار mi طی 5 سال، 1233 نفر بودکه 880 نفر (71.4%) ازآنها مرد بودند. میانگین سنی بیماران 12.8±62.2 سال برآورده شد و طی این 5 سال از 13.2±61.7 به 12.4±63.5 سال افزایش پیدا کرده که از نظر آماری معنادار نبود (0.37=p).

شایع ترین ریسک فاکتورها در بیماران به ترتیب هیپر تانسیون (%34.8)، سابقه مصرف سیگار (%32.1) و دیس لیپیدمی (24%) بود. در مطالعه ما، روند ریسک فاکتورهای تغیی رپذیر، در این 5 سا ل تفاوت آماری نداشته؛ ولی درصد مبتلایان دارای ریسک فاکتورهای هیپرتانسیون (از 30.9% در سال 1381 به 38% در سال 1385 و 0.62=(p و دیابت (از 15.1% در سال 1381  به 21%  در سال 1385و  0.23=p) افزایش داشته است. روند افزایشی در مصرف داروهای قلبی  عروقی طی این 5 سال مشاهده شد، اما افزایش مصرف داروهای استاتین و استرپتوکیناز از نظر آماری معنادار بود. مورتالیتی داخل بیمارستانی بیماران 11.3% بوده است که کاهش مورتالیتی طی 5 سال تفاوت معن یداری نداشته است (0.48=p).

نتیجه گیری: با توجه به افزایش شیوع انفارکتوس قلبی و نیز افزایش ریسک فاکتورهای قلبی لازم است. برنامه های مداخله ای در جهت افزایش آگاهی مردم نسبت به ریسک فاکتورها و بالطبع کاهش انفارکتوس قلبی صورت گیرد.