بررسی روابط دانشجویان دختر و پسر در دانشگاه های شهر اردبیل

انسان موجودی است اجتماعی و در زندگی اجتماعی، ارتباط از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برقراری ارتباط به شکل موثر و یا ضعیثف بخش اصلی زندگی ما را تشکیل می دهد و همه فعالیت های ما نوعی ارتباط محسب و می گردد. مطالعات بیانگر آن است که مردم به طور متوسط 70% از اوقات خود را صرف ارتباط با دیگران می کنند و قسمت اعظم رفتار آنان تحت عنوان رفتار ارتباطی نامیده می شود ارتباط دختران و پسران و مراوده آنان با یکدیگر در جامعه کنونی ما با واکنش متفاوتی رو به روست. برخی بر این عقیده اند که هر گونه ارتباط بین دو جنس خطرساز و مشکلات فراوانی بوجود می آورد و برعکس گروه دیگر معتقدند که محدودیت و ایجاد مانع میان این دو مشکل سازتر است. دین مبین اسلام میانه روی را بین دو جنس روش صحیح و درست دانسته است. قرآن کریم می فرماید که مبنا در ارتباط دختر و پسر آن است که معروف را رعایت کنند یعنی اینکه باید به عرف ارتباط در محیط های مختلف (دانشجویی، شهری، روستایی) توجه نمایند.

خداوند 38 بار در قرآن کریم از کلمه معروف استفاده کرده که 19 بار آن اشاره به اصل مشهور امر به معروف است و 19 بار آن به ارتباط زن و مرد اختصاص داده شده است. پس در ارتباط دختر و پسر مبنا عرف پسندیده است که پسند شرع، شرط آن می باشد. منظور نژاد دلایل انحراف در ارتباطات اجتماعی را فقدان مباحث تئوریک و عدم معرفی الگوهای مناسب و قابل تقلید از سوی نخبگان فکری، فرهنگی، حوزوی و دانشگاهی اعلام کرده است. احمدی انواع برخورهای اجتماعی بین دختر و پسر در جامعه را شامل برخورد مبتنی بر شناخت و احترام متقابل، برخورد مبتنی بر شرم افراطی، برخورد دستپاچه و هیجان زده، برخورد خشک و محدود، برخورد مبتنی بر پرخاشگری، روابط پنهانی، برخوردهای غیرعادی و ناپخته و افراط در معاشرت توصیف کرده است.