مقایسه اثر افشانه لیدوکائین 10% و مهار عصب پشتی آلت تناسلی در تسکین درد ناشی از ختنه نوزادی

زمینه و هدف: نوزادان دارای درک کامل درد هستند و درد در نوزادان باعث تغییرات فیزیولوژیک و هیجانی و حتی عوارض منفی طولانی مدت در نوزادان می شود. ختنه نوزادی یکی از شایع ترین اعمال جراحی است و مهار عصب پشتی آلت تناسلی روش معمول بی حسی در ختنه نوزادی می باشد. اگر چه این روش موثر است اما دارای عوارضی از قبیل خطر تزریق لیدوکائین به داخل رگ و احتمال تشکیل هماتوم و خون مردگی در ناحیه تزریق است. افشانه لیدوکائین فاقد عوارض مذکور است. این مطالعه جهت مقایسه اثر ضد دردی افشانه لیدوکائین با مهار عصب پشتی آلت تناسلی طراحی و اجرا شد.

مواد و روش ها: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی نوزادانی که قرار بود تحت عمل ختنه قرار گیرند انجام شد. 5 دقیقه قبل از انجام ختنه، 25 نفر با افشانه لیدوکائین و 29 نفر با مهار عصب پشتی آلت تناسلی بی حسی موضعی دریافت کردند. شدت درد نوزادان با استفاده از جدول نمره بندی در نوزادان در طول ختنه، 15 دقیقه و 30 دقیقه بعد از آن محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های من ویتنی و آزمون فریدمن استفاده گردید.

یافته ها: در هر دو گروه فوق با افزایش زمان در طول زمان های صفر، 15 و 30 دقیقه نمره شدت درد کاهش یافت. در مقایسه دو گروه با هم شدت درد در طول ختنه و در 15 دقیقه بعد از آن در گروه مهار عصب پشتی آلت تناسلی به طور معنی داری کمتر از گروه افشانه لیدوکائین بود، اما در دقیقه 30 شدت در دو گروه با هم تفاوت معنی داری نداشت.

نتیجه گیری: افشانه لیدوکائین دارای اثرات ضد دردی است که در طول ختنه و 15دقیقه بعد، کمتر از مهار عصب پشتی آلت تناسلی اما 30 دقیقه بعد با آن برابری می کند. اما با توجه به عوارض خاطره درد و پاسخ های هیجانی و فیزیولوژیک آن، مهار عصب پشتی آلت تناسلی روش موثر برای کاهش درد است، هر چند عوارض تزریق آن هنوز ایمن بودن آن را به طور کامل تضمین نمی کند.