بررسی رابطه ی بین شیوه های فرزند پروری والدین با ارتکاب نوجوان به رفتارهای پرخطر بر اساس مقیاس کلونینگر

مقدمه: خانواده نخستین محیطی است که کودک در آن پرورش می یابد و در رفتار بعدی فرد فوق العاده مؤثر است. نوع تشویق ها، تنبیه و تحذیرها، بی اعتنایی ها و رفتارها در مراحل اولیه ی زندگی فرد آثاری برای دوره های بعدی در او بر جای می گذارد. هدف کلی این پژوهش، بررسی رابطه ی بین شیوه های فرزند پروری والدین با ارتکاب نوجوان به رفتارهای پرخطر می باشد.

روش بررسی: روش تحقیق این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی است. در این مطالعه شیوه های فرزند پروری آسان گیرانه، مقتدرانه و مستبدانه با استفاده از پرسشنامه شیوه های فرزندپروری والدین بامریند (bamerind) و رفتارهای پر خطر با مقیاس های رفتارهای پرخطر کلونینگر (cloninger) مورد سنجش قرار گرفتند. نوجوانان رده ی سنی 18-11 سالهی شهر بندرعباس و والدین آن ها به عنوان جامعه ی آماری تعیین شد و 150 نفر به عنوان نمونه های آماری به طور تصادفی از بین آن ها انتخاب شدند.

نتایج: نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشان داد که بین شیوه ی فرزند پروری آسان گیرانه والدین و خرده مقیاس یا (sub scale) اجتناب از آسیب درمقیاس رفتار پرخطر کلونینگر در سطح معناداری 0.035 و بین شیوه ی فرزند پروری دموکراتیک والدین و خرده مقیاس یا (sub scale) ظهور و نوآوری درآزمون رفتار پرخطر کلونینگر در سطح معناداری 0.022 رابطه وجود دارد. هم چنین شیوه ی فرزند پروری اقتدار– منطقی و خرده مقیاس یا (sub scale) پاداش اجتماعی در مقیاس رفتار پر خطر کلونینگر در سطح معناداری 0.027 نیز با هم رابطه دارند.

نتیجه گیری: بین شیوه های فرزند پروری والدین و رفتارهای سازنده و مخرب فرزندان به دلیل نقش برجسته و با اهمیت والدین رابطه معنادار وجود دارد. لذا آگاه ساختن والدین و ارائه ی آموزش های خانواده جهت پرورش افراد سالم در جامعه از اهمیت بسی ار بالایی برخوردار است و سازمان های ذیربط می بایست در این زمینه نقش فعال تری ایفا نمایند.