بررسی نقشِ سرمایه ی اجتماعی در توسعه ی پایدار اجتماعیِ محلاتِ شهری

گسست در ساختار فضایی- اجتماعی شهرها در روند برنامه های توسعه ای حاضر، موجب ناکارآمدی طرح های توسعه شده و نگاه کلان و شهر مقیاس را متوجه سلول های بنیادین یا محلات شهری نموده است؛ تا از این سطح در جهت اصلی برنامه ریزی یا بهبود کیفیت زندگی ساکنان تلاش نماید. دیدگاه دارایی- مبنا بر فرآیند تاکید می کند و با بسیج دارایی های محلی نظیر سرمایه اجتماعی و کالبدی  موجب ظرفیت سازی می شود که به نوبه ی خود به پایداری در سطح محله می انجامد. بنابراین، هدف اصلی این مقاله بررسی نقش سرمایه ی اجتماعی در رسیدن به پایداری اجتماعی در محلات شهری است. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی از نوع اسنادی می باشد. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسی های کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی در سایت های تخصصی مرتبط با موضوع، پیگیری جدیدترین مطالب انتشار یافته، و آخرین اخبار و اطلاعات درباره سرمایه ی اجتماعی، اجتماعات محلی، محله و پایداری اجتماعی محله صورت پذیرفته است. بنابراین نتیجه می گیریم که می توان از طریق تقویت سرمایه اجتماعی به پایداری محله ای و بخصوص بعد اجتماعی آن دست یافت؛ و بدون توجه به پتانسیل های نهادی و انسانی و بهره گیری از تمامی ظرفیت های فردی و گروهی امری غیرقابل اجراست.