جرم انگاری در عرصه روش های پیشگیری دائمی از بارداری در راستای تحقق سبک زندگی ایرانی- اسلامی و افزایش جمعیت

یکی از عوامل اصلی کاهش جمعیت را باید در سبک زندگی جستجو کرد. از منظر سبک زندگی ایرانی-اسلامی تکثیر جمعیت امری مستحب و پسندیده است. در این میان یکی از سبک زندگی های غلطی که بر پایه اندیشه مدرنیستی موجود در سبک زندگی غربی پا به عرصه سبک زندگی ایرانی نهاده آزادی استفاده از تمامی روش های پیشگیری از بارداری است. در این راستا بررسی مسئله جواز و یا حرمت روش های پیشگیری از بارداری بسیار حائز اهمیت است چرا که در فرض حرمت می توان با جرم انگاری متناسب در مورد مباشر و معاون عقیم سازی به کاهش آمار عمل های پیشگیری از بارداری و در نتیجه، رسیدن به سیاست افزایش جمعیت دست یافت. در این راستا سوال اصلی آن است که آیا استفاده از روش های دائمی پیشگیری از بارداری دارای حرمت است؟ و در صورت مثبت بودن پاسخ؛ چه ضمانت اجرایی میتوان برای این جرم در نظر گرفت تا از جهات گوناگون با مبانی و اصول معتبر حقوقی تطابق داشته باشد؟ در این مقاله به بیان نظرات مختلف و تبیین هر یک پرداخته و به این نتیجه خواهیم رسید که برخی از روش های پیشگیری دائمی از بارداری با توجه به نظر مشهور و غیرمشهور دارای حرمت بوده و در نتیجه قابل جرم انگاری است و برخی از این روش ها تنها مطابق مبنای مشهور قابل جرمانگاری بوده و همچنین جرم انگاری در برخی از روش های مذکور محل تردید است.