اثربخشی آموزش تنظیم هیجان در بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مادران کودکان عقب مانده ذهنی

هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تنظیم هیجان در بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مادران کودکان عقب مانده ذهنی بود. روش: روش پژوهش به کار رفته در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. حجم نمونه شامل 30 نفر از مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی بودندکه داوطلبانه از بین 75 نفر به عنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 7 جلسه 90 دقیقه ای مورد تنظیم هیجان قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجان گرانفسکی و همکاران (2001) cerq بود. داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل کوواریانس چند متغیره) با نرم افزار spss-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: یافته ها نشان داد آموزش تنظیم هیجان بر بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (کل) و تمام مولفه های تنظیم شناختی هیجان مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی تاثیر معناداری دارد.

نتیجه گیری: با توجه به این که مادران کودکان عقب مانده ذهنی بیشتر در معرض هیجانات منفی قرار دارند، بنابراین، در موقعیت های زندگی احتمالا بدون برنامه و به صورت تنظیم شناختی هیجان منفی عمل می کنند. بنابراین، آموزش تنظیم هیجان به این افراد می تواند میزان کنترل و کارآمدی آنها را در چنین موقعیت هایی بالا ببرد.