مقایسه توپوگرافی تنگی قلمروکاروتید در بیماران سکته مغزی با دو نژاد آمریکای شمالی و ایرانی

مقدمه: تنگی آترواسکلروتیک شریان کاروتید و شاخه های آن شایع ترین علت سکته مغزی می باشد. مطالعات قبلی نشان داده که در نژادهای آفریقایی و خاور دور تنگی شریان های داخل جمجمه ای شایع تر است.

روش بررسی: این مطالعه از نوع بالینی و به روش آینده نگر بر روی دو گروه 304 نفری از سالمندان بستری در بیمارستان مکنزی کانادا که مبتلا به آنفارکت مغزی در قلمرو کاروتید بودند و سپس همان تعداد بیمار سالمند با نسبت جنسی مشابه بستری در بیمارستان ولیعصر ایران طی سال های 1383-1381 از نظر تنگی آترواسکلروتیک کاروتید به صورت دومرکزی و آینده نگر بررسی شدند. تشخیص آنفارکت مغزی در قلمرو کاروتید در دو مرکز توسط نورولوژیست عروقی بوده و در تمامی بیماران داپلر کاروتید و ترانس کرانیال به روش استاندارد توسط یک نفر نوروسونولوژیست انجام گرفت. تست دقیق فیشر برای تحلیل آماری به کار رفته و pvalue کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شد.

نتایج: در گروه بیماران ایرانی 71 نفر (23.3%) و در گروه بیماران آمریکای شمالی 83 نفر (27.3%) تنگی شریان کاروتید داخلی در ناحیه گردن را داشتند که تفاوت فراوانی نسبی آن معنی دار نمی باشد (1=df، 0.305(p=. تنگی شدید بییشتر یا مساوی 70% در 14بیمار ایرانی (4.6%) و 23 بیمار آمریکای شمالی (7.5%) یافت شد که تفاوت توزیع فراوانی آن معنی دار نیست (1=df، 0.174(p=. در گروه بیماران ایرانی 14 نفر (4.6%) و در گروه بیماران آمریکای شمالی نیز 5 نفر (1.6%) تنگی شاخه های داخل جمجمه ای قلمرو عروقی کاروتید را داشتند که تفاوت آن معنی دار است (1=df، 0.038(p=. تنگی توأم شاخه های داخل و خارج جمجمه ای قلمرو کاروتید نیز در دو بیمار ایرانی و 1 بیمار آمریکای شمالی مشاهده شد.

نتیجه گیری: تنگی آترواسکلروتیک شاخه های داخل جمجمه ای قلمرو شریان کاروتید در افراد ایرانی، فراوانی بیشتری از ساکنان آمریکای شمالی دارد.