بررسی اپیدمیولوژی سرطان کولورکتال در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهید دکتر رهنمون و افشار یزد

مقدمه: سرطان کولورکتال از شایع ترین سرطان های دستگاه گوارش است که در زنان پس از سرطان پستان دومین علت مرگ و میر و در مردان سومین علت مرگ را پس از کارسینومای ریه و پروستات شامل می شود. شیوع آن بیشتر در سنین بالای 50 سال و با افزایش سن، ابتلا به بدخیمی آن بیشتر می شود به همین علت تنها راه بهبود و امید به زندگی در این بیماران تشخیص زودرس بیماری است.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی بر روی پرونده 191 نفر از مراجعین به بیمارستان های شهید دکتر رهنمون و افشار یزد طی سال های 1371 تا 1378 صورت گرفته است. هدف از تحقیق تعیین توزیع فراوانی سرطان کولورکتال از نظر مراحل بیماری، سن، جنس ،شغل، محل سکونت، علایم بالینی و نحوه ی درمان بوده است به همین منظور بیمارانی مورد بررسی قرار گرفته اند که گزارش پاتولوژی آن ها یکی از انواع سرطان های کولورکتال بوده است .

نتایج: از 191 بیمار مبتلا به کانسر کولورکتال، 186 نفر (97.4%) آدنوکارسینوما و 5 نفر (2.6%) لنفوم، داشتند. دامنه سنی بیماران بین سنین 28 تا 94 سال قرار داشت هم چنین 127 نفر (67%) از آن ها در گروه 69-60 سال، 7.4% در گروه سنی 39-20 قرار داشتند. از نظر گروه سنی 106 نفر (55.5%) را مرد و 85 نفر (44.5%) را زنان تشکیل داده اند. از نظر سکونت 64.9% شهرنشین و 35.1% روستایی بوده اند .اعمال جراحی انجام شده به ترتیب عبارتند از: apr در 55 نفر (28.8%) رزکسیون قدامی و آناستوموز 40 مورد (20.9%)، همی کولکتومی راست و چپ هر کدام 25 مورد، رکتوسیگموئیدکتومی و آناستوموز 18 مورد (19.4%) انجام گرفته است. نتایج درمانی نیز به شرح زیر می باشد: 177 نفر (92.76%) پس از عمل جراحی و با بهبودی نسبی و 5 نفر (2.6%) با رضایت شخصی از بیمارستان مرخص شده، 3 نفر (1.6%) فوت نموده و فقط 6 نفر (3.1%) با حال عمومی بد و پس از لاپاراتومی مرخص شده اند.

نتیجه گیرِی: بیش ترین فراوانی علت مراجعه بیماران را ابتلا به سرطان کولورکتال با علایم رکتوراژی و بیش ترین فراوانی نوع سرطان در آن ها را اَدنوکارسینوما (97.4%) تشکیل داده هم چنین بیشترین عمل جراحی انجام شده apr بوده است. با توجه به نتایج پژوهش علت شناسی سرطان های کولورکتال و تحقیقات در زمینه های بیمار یابی، تشخیص، درمان و پیش آگهی اینگونه بیماران می تواند در جهت علاج آنها کمک کننده باشد.