مقایسه تأثیر سمعک های پشت گوشی دیجیتال با آنالوگ در درمان وزوز گوش بیماران سالمند مراجعه کننده به مراکز گوش و حلق و بینی شهر همدان

مقدمه و هدف: وزوز گوش یکی ازشکایات شایع اتولوژیک است. این مطالعه بمنظور تعیین و مقایسه تاثیرسمعک های پشت گوشی دیجیتال با آنالوگ در درمان وزوز گوش بیماران مراجعه کننده به مراکز گوش و حلق و بینی شهر همدان طراحی و اجرا گردید.

روش کار: در این مطالعه کارآزمائی بالینی 27 بیمار با شکایت وزوز و کم شنوایی (بیماری دیگری نداشتند) درسال های 85 و 86 مورد مطالعه قرارگرفتند. بیماران بعد از معاینه جهت بررسی شنوایی وتعیین نقشه وزوزگوش به کمک آزمون های pta، srt,sdsو tinnitus matching ارزیابی شدند. افرادیکه کم شنوایی دوطرفه بیشتراز 40 دسی بل با sds بیشتر از 60 % داشتند برای دو دوره سه ماهه ابتدا سمعک آنالوگ و سپس سمعک دیجیتال راتجربه نمودند. بیماران در پایان هر دوره مجددا" بررسی و توسط پرسشنامه میزان رضایت مندی و تأثیری که استفاده از پروتز در بهبود مشکل آن ها داشت سنجیده شدند.

نتایج: نتایج نشان داد که از کل بیماران 27 نفر زن و 10 نفر مرد بودند. میانگین درک گفتار در بیماران مورد مطالعه 77.5%، کم شنوایی 60 دسی بل و سن 47 سال بود. بیشترین توزیع فراوانی کم شنوایی (35%) متعلق به افرادی بود که کم شنوایی متوسط- شدید داش تند و ادیوگرام های با شیب نزولی (63%) شایع ترین الگوی کم شنوایی بود. وزوزگوش در 55.6% با استفاده از سمعک دیجیتال و در 33.3% با استفاده از سمعک آنالوگ (0.02(p= بهبود یافت. میزان رضایت از سمعک دیجیتال (70.4%) بیشتر از سمعک آنالوگ (33.3%) بود (0.001p<). هم چنین میزان بهبودی شدت وزوز (0.03(p= و درصد درک گفتار برحسب نوع سمعک تفاوتی نداشت (0.001p<).

نتیجه نهایی: سمعک های دیجیتال علاوه برایجاد درک گفتاری بهتر وسیله ای مناسب برای کاهش وزوز گوش دربیماران مبتلا می باشند.