نمادها، نمودها و اسطوره های داغ درمانی

یکی از شیوه های درمان سنتی در بستر فرهنگ «داغ درمانی» است. این شیوه ی درمانی می تواند مربوط به دوران "جهان بینی اسطوره ای" باشد که در آن، قسمتی از بدن را که دارای پچ معکوس است، به وسیله ی پارچه، سنگ یا فلز داغ می کنند. درمانگران این شیوه، "ماما"ها هستند و اکثر آنها نیز سالخورده اند. چند نفر از "ماما"های شناسایی شده قبل از آنکه به آنان دسترسی پیدا شود و معلوماتشان ثبت گردد، فوت نمودند و فوت هر کدام از آنان، یعنی از دست رفتن بخش عظیمی از اطلاعات و داستانهایی که هر کدام بخش مهمی از فرهنگ عامه محسوب می شود. در این تحقیق، مصاحبه با تمام ماماهای شهرستان حاجی آباد هرمزگان که داغ درمانی می کردند، انجام شد. اطلاعات به روش میدانی گردآوری و با رویکرد نشانه شناسی مورد بررسی قرار گرفت. مهمترین نتیجه ی تحقیق، نقوش حلزونی "شاخ قوچ" که هر کدام به یک سمت به صورت حلزونی (یکی به سمت راست و سعد و دیگری به سمت چپ و نحس) حرکت می کنند و در یک نقطه به هم رسیده و همدیگر را خنثی می نمایند. این شیوه بر اساس دو حرکت گردبادی و گردابی که بیماری را از بدن دفع یا به بدن وارد می کند استوار است. نقوش ظروف سنتی و در صنایع دستی منطقه مورد مطالعه دیده می شوند. ترکیب بندی حلزونی نگارگری ایرانی نیز از این دیدگاه قابل تامل است.