مقایسه اثرات درمانی پماد نیتروگلیسیرین و اسفنکتروتومی در مبتلایان به شقاق مزمن ایدیوپاتیک مقعد

مقدمه: شقاق مقعد مزمن یکی از مشکلات بسیار شایع است و روش های مختلفی برای درمان وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه آثار درمانی و عوارض استفاده از نیتروگلیسیرین موضعی و جراحی اسفنکتروتومی در درمان شقاق مقعد مزمن بوده است.

روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 81-1384 در بیماران بستری در بخش جراحی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شده است. 200 بیمار مبتلا به شقاق مزمن علامتدار مقعد که به صورت تصادفی به دو گروه 100 نفری مورد و شاهد تقسیم شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه مورد(a) تحت درمان با پماد 0.2% نیتروگلیسیرین روزی 2 بار تا 6 هفته و گروه شاهد (b) تحت اسفنکتروتومی قرار گرفتند. مشخصات فردی، نتایج عمل جراحی و استفاده از نیتروگلیسیرین در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمون دقیق فیشر پردازش شد.

نتایج: نتایج نشان داد که بهبودی پس از 6 هفته در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. اما پس از گذشت 6 ماه تفاوت معنی داری داشت (0.11(p=، به طوری که گروه جراحی 100 درصد بهبود یافتند. هم چنین نتایج حاکی از آن بود که سردرد به طور معنی داری در گروه درمان طبی بیشتر از گروه جراحی بود (0.001(p<. ولی بین دو گروه از نظر حمله کاهش فشار خون، گیجی و تپش قلب و تهوع، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: اسفنکتروتومی داخلی مافوق نیتروگلیسیرین موضعی 0.2 درصد در درمان شقاق مقعد مزمن است و میزان بالایی از بهبودی، عوارض جانبی کم و خطر پائینی از بی اختیاری به صورت زودرس را دارا می باشد.