بررسی ارتباط بین میزان هموگلوبین گلیکوزیله با چربی های خون در بیماران دیابت تیپ 2

مقدمه: عوارض قلبی- عروقی علت اصلی کاهش طول عمر در بیماران دیابتی بوده و اختلال در متابولیسم چربی ها به صورت یک نمای لیپیدی آتروژنیک در ایجاد این عوارض نقش دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط کنترل قندخون (با استفاده از اندازه گیری هموگلوبین گلیکوزیله) بر نمای چربی های خون در بیماران دیابتی تیپ 2 می باشد.

روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1385 در بیمارستان آموزشی امام رضا (ع) در مشهد انجام گرفت. از 357 مراجعه کننده با تشخیص دیابت تیپ 2 (144 مرد و 213 زن) در شرایط استاندارد اندازه گیری گلوکز سرم به روش گلوکز اکسیداز، کلسترول تام، تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی بالا (hdl-c) و کم (ldl-c) به روش آنزیمی و هموگلوبین گلیکوزیله خون به روش کروماتوگرافی به عمل آمد. ارزیابی اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری spss ورژن 11.5 صورت گرفت. جهت بررسی ارتباط بین متغیرهای کمی از ضریب همبستگی پیرسون و جهت بررسی اختلاف بین میانگین ها از تی تست و آنالیز واریانس استفاده گردید. 0.05p≤ معنی دار تلقی گردید.

نتایج: بین میزان هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکز خون و تری گلیسریددر زن و مرد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. در حالی که میزان کلسترول تام، ldl-c و hdl-c به صورت معنی داری در زن ها بیشتر از مردان بود. بین هموگلوبین گلیکوزیله و گلوکز ناشتا یک ارتباط معنی دار مشهود بود. هم چنین یک ارتباط مستقیم بین گلوکز خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله با کلسترول تام و تری گلیسرید خون مشاهده گردید. اما این دو ارتباطی با میزان ldl-c و hdl-c نداشتند. سطح تری گلیسرید خون به صورت معنی داری در گروه با کنترل نامناسب دیابت نسبت به گروه با کنترل خوب دیابت بیشتر بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه روشن می گردد که هموگلوبین گلیکوزیله نه تنها یک شاخص مناسب ارزیابی کنترل گلوکز خون بوده، بلکه یک شاخص ارزشمند در پیش گویی نمای چربی های خون در بیماران دیابتی می باشد.