بررسی ارتباط بین نتیجه تست جلدی لیشمانین با شکل بالینی زخم سالک و گونه عامل بیماری

مقدمه: لیشمانیازیس پوستی یک بیماری انگلی پوستی است که در مناط ق زیادی از ایران ازجمله خراسان آندمیک می باشد. تست پوستی لیشمانین جهت تشخیص بالینی عفونت قبلی به انواع گونه های لیشمانیا به کار می رود. هدف از این مطالعه مشخص کردن رابطه بین نتیجه تست پوستی لیشمانین با شکل بالینی زخم سالک و گونه عامل بیماری در بیماران ارجاع داده شده به بخش انگل شناسی بیمارستان امام رضا (ع) طی سال های 1386 و 1387 می باشد.

روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی و آینده نگر در آزمایشگاه انگل شناسی بیمارستان امام رضا (ع) از سال 1386- 1387 انجام شد. اطلاعات فردی، بالینی و آزمایشگاهی 50 بیمار مبتلا به سالک جمع آوری شدند و تست پوستی لیشمانین برای هر بیمارانجام شد.از تست واکنش زنجیره پلی- مراز (pcr) جهت تعیین گونه انگل استفاده شد. نتیجه تست جلدی بعد از 24، 48 و 72 ساعت خوانده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. هم چنین از آزمون های دقیق فیشر، کای اسکوئر و پیرسون هم استفاده گردید.

نتایج: در بین 30 بیمار مبتلا به سالک آنتروپونوتیک 60% دارای زخم خشک و بیش از 33% دارای زخم های ترشح دار و چرکی بودند. در بین 20 بیمار مبتلا به سالک زئونوتیک 30% دارای زخم خشک و 65% دارای زخم های ترشح دار و چرکی بودند. تست جلدی در 75% مبتلایان به لیشمانیا ماژور و  23.3% گروه مبتلایان به لیشمانیا تروپیکا مثبت بود. موارد مثبت نتایج تست جلدی 48 و 72 ساعت پس از تزریق افزایش داشت.

نتیجه گیری: ارتباط معنی داری بین نتیجه تست جلدی با گونه عامل بیماری و شکل بالینی زخم سالک وجود دارد ولی رابطه مشخصی بین گونه عامل بیماری و شکل بالینی زخم سالک دیده نمی شود.