خون بندناف در پزشکی ترمیمی و سرکوب سیستم ایمنی

زمینه: نخستین استفاده ازخون بند ناف به عنوان منبع سلول بنیادی، در درمان بدخیمی های انکولوژیک کودکان پس از درمان های ریشه کن کننده بوده است. خون بند ناف در بیماران بزرگسالی که دهنده مغز استخوان ندارند نیز مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر درمان های انکولوژیک، استفاده بالینی از خون بند ناف به حوزه های مختلف، از نقص سیستم ایمنی تا تصحیح ناهنجاری های خونی مادرزادی، نظیر آنژیوژنز نیز بسط یافته است. علاوه بر استفاده بالینی، اخیراً از آن برای بررسی تجربی مدل های پیش بالینی پاتوفیزیولوژی مثل ایسکمی میوکارد قلب، ترمیم عضله و سکته نیز استفاده شده است. تصور می شود در سال های آینده خون بند ناف برای ترمیم بافت غیر خون ساز به حوزه بالینی ورود پیدا خواهد کرد. در این صورت، این سوال مطرح خواهد شد که چگونه می توان بیمار را از نظر سیستم ایمنی آماده کرد تا بتواند پیوند خون بند ناف را بپذیرد. بر اساس اصول موجود در این حوزه، تصور می شود که سرکوب ایمنی برای به حداقل رساندن واکنش های دریافت کننده مطلوب است. با این حال، این پرسش وجود دارد در بیمارانی که از بیماری غیرمرتبط با مغز مانند اختلالات ایمنی شناسی، چگونه می توان آن ها را در تماس با سطوح بالای مرگ و میر و ناتوانی وابسته به سرکوب ایمنی قرار داد؟ برای بیماری هایی مثل بیماری krabbe که در آن بیماران به ندرت بیش از دو سال زنده می مانند و پیوند خون بند ناف می تواند بقای 100 درصد را ایجاد کند، باید تصمیماتی برای سرکوب سیستم ایمنی صورت گیرد. با این حال، در مورد بیماری هایی مث ترمیم مغز پس از سکته یا القای رگ زایی در بیماران مبتلا به مشکلات عروقی که در آن نرخ ناتوانی بالاست، مزیت درمان با خون بند ناف و سرکوب سیستم ایمنی مورد بحث است.  هدف این مقاله که ترجمه آن نگاشته شده است بررسی مطالعاتی می بابشد که نشان می دهد که ایمنی شناسی پیوند خون بند ناف برای کاربردهای ترمیمی، با پیوند خون بند ناف در حوزه های تجربی و چشم انداز برای پیوندهای ترمیم خون شناسی فرق دارد. مروری بر مقالات نشان می دهد که چرا در بعضی شرایط، استفاده از خون بند ناف یا سلول های بنیادی مشتق شده از آن، سرکوب ایمنی در گیرنده ایجاد نمی کنند یا این سرکوب ایمنی در آن ها بسیار کم است. ارزیابی این احتمال در مقالات مختلف به تسریع ورود بالینی و استفاده گسترده از پیوند خون بند ناف برای موارد غیرهماتوپویتیک منتهی خواهد شد.