تسکین در دیوان شمس

وزن از عناصر مهم و زیبایی بخش کلام است که شاعران کلاسیک همواره سعی در حفظ چارچوب آن بر اساس قوانین ثبت شده عروضی داشته اند؛ البته در این میان گریزگاه هایی به عنوان اختیارات شاعری برایشان در نظر گرفته شده است که یکی از مباحث مهم عروضی است و بیش تر شاعران ازین فرصت ها استفاده کرده اند. مولانا، عارفی سخن شناس است که غزلیات وی بارها از زوایای مختلف مورد بر رسی پژوهشگران قرار گرفته است. او در غزلیات، توانایی خویش در بهره گیری از ظرفیت های زبانی را در هر فرصتی نشان می دهد و گذشته از بیان مفاهیم غنی، کلام را به خدمت انتقال احساسات و هیجاناتی می گیرد که واژه به تنهایی از آشکار کردن آن عاجز است. وی وزن را بسیار استادانه، در مسیر برانگیختن عواطف خواننده، به کار می گیرد. مولانا از اختیاری مانند تسکین به تکرار، به منظور تاکید بر مفاهیم مورد نظرش استفاده کرده تا بر کیفیت معنوی مجالس سماع، که جولانگاه احوالات روحانی وی و هم کیشانش بوده است، بیفزاید.