تاثیر ارتفاع آب بر عملکرد لرزه ای مخازن هوایی با و بدون میراگر

یکی از راه های افزایش مقاومت لرزه ای سازه ها استفاده از میراگرها است که با بهبود رفتار لرزه ای و کاهش سختی سیستم ضمن افزایش دوره تناوب ارتعاش سازه سبب کاهش پارامترهایی چون جابجایی و نیروی برش پایه می گردد. با توجه به آسیب پذیری مخازن هوایی آب بعنوان سازه هایی راهبردی جهت تامین آب بهداشتی شهرها و هم چنین فشار شبکه جهت اطفاء حریق که در زلزله ها امری بدیهی است، لزوم پایداری و سلامت این سازه پس از زلزله امری ضروری می باشد. یکی از پارامترهای مهم و تاثیرگذار بر عملکرد لرزه ای مخازن هوایی آب ارتفاع سیال داخل مخزن می باشد. در این مقاله با انجام تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی یک مخزن هوایی بتنی با پایه بتنی در ترازهای مختلف آب و تحت شتاب نگاشت های متفاوت در دو حالت با و بدون جداساز تحلیل گردیده و به تاثیر ارتفاع آب داخل مخزن پرداخته شده و نتایج حاصل با هم مقایسه گردید. میراگر مورد استفاده در این مدل ها از نوع الاستومری نئوپرنی می باشد که در محل اتصال مخزن به ستون بتنی نصب گردیده است. نتایج حاصله نشان داد در مخازن هوایی دارای میراگر نسبت به مخازن بدون میراگر، زلزله باعث میرایی انرژی زلزله خواهد شد. طی فرایند میرایی، دوره تناوب طبیعی سازه افزایش یافته شتاب و نیروهای وارد بر سازه کاهش می یابد و منجر به کاهش تغییر مکان و کاهش نیروی برش پایه در مخزن می گردد.