تحلیل عددی رفتار بیرون کشیدگی ژئوگرید

یکی از روش های تقویت، تثبیت و تسلیح خاک به منظور افزایش قابلیت های ضعیف آن، استفاده از المان های تسلیح کششی همانند ژئوگریدها برای مقابله با ضعف خاک و مصالح نظیر آن در تحمل نیرو بخصوص نیروهای کششی و برشی می باشد. برتری رفتار خاک مسلح بیشتر ناشی از افزایش مقاومت برشی در سطح تماس می باشد. افزایش مقاومت برشی خاک مسلح شده با ژئوگرید به دلیل افزایش سختی خاک و هم چنین دارا بودن مقاومت کششی بالای مسلح کننده می باشد. بهبود مقاومت خاک مسلح ناشی از ایجاد مقاومت اصطکاکی بین خاک و المان های مسلح کننده و هم چنین مقاومت مقاوم ایجاد شده در بین المان های متقاطع عرضی مسلح کننده می باشد. هر دو مقاومت انجام شده به ویژه مقاومت مقاوم بستگی به زاویه اصطکاک داخلی خاک دارد. در این مقاله نتایج مدل سازی دوبعدی با نرم افزار المان محدود plaxis بر روی ژئوگرید مدفون در خاک رس و لایه ای از مصالح درشت دانه با هدف بررسی ضخامت بهینه لایه درشت دانه بر رفتار مقاومت بیرون کشش ژئوگرید ارائه شده است. نتایج بیانگر این موضوع هستند که یک ضخامت بهینه از مصالح درشت دانه وجود دارد که با استفاده از آن بیشترین بهبود در مقاومت بیرون کشش حاصل شده است و افزایش بیشتر ضخامت، تأثیری در مقاومت بیرون کشش نخواهد داشت.