بررسی نقش معماری پایدار در طراحی فضاهای آموزشی با رویکرد پویایی در اقلیم گرم و مرطوب

امری که امروزه مورد بی توجهی قرار گرفته است کیفیت کالبدی محیط آموزشی و کاربرد انرژی های پایدار است و اگر هم در چند سال اخیر توجهی به این مهم شده در حد ارتقا زیبا سازی و کیفیت بنای مدارس می باشد. در بررسی سیر تحول مدارس، پس از مدارس منظم و معلم محور، جنبش اصلاح مدارس و فضاهای آموزشی پویا و پایدار شکل گرفت. در راستای محیط آموزشی پویا، پایداری از جمله مفاهیمی است که نقش مهمی ایفا می کند. با پیشرفت تکنولوژی و فن، هر روز تقاضای دانش آموز و معلم تغییر می کند. پس فضاهای آموزشی باید بتواند امکان این انطاف پذیری را فراهم آورده، جوابگوی پایداری در طول زمان باشد. این مقاله که منتج از پژوهشی با این عنوان است، با هدف کاربرد عناصر پایداری در جهت ارتقا پویایی فضاهای آموزشی تدوین شده است. پرسش کلیدی آن است که ویژگی های یک فضای آموزشی پویا چیست و چگونه می توان از عناصر پایداری در چنین فضاهایی استفاده نمود؟ برای پاسخ گویی به این پرسش ها از روش کیفی و برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای استفاده گردید. در این راستا از حیاط مرکزی که طرح غالب مدارس قدیمی در اقلیم گرم و مرطوب می باشد، بعنوان عنصر پویایی در نظر گرفته شده است. و با مسقف کردن حیاط مرکزی با عنصر شفاف شیشه، آن را به آتریم تبدیل می کنیم. امید است با نصب صفحات فتو ولتاییک در پوشش آتریم (حیاط مرکزی مسقف) گامی در جهت صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی برداشته شود.