بررسی جایگاه برج- مزرعه در توسعه پایدار کلان شهرها در آستانه انقلاب صنعتی چهارم

اگر قرار باشد روند کشاورزی کنونی را ادامه دهیم، پیش بینی می شود که میلیاردها هکتار زمین کشاورزی جدید )مثلا به وسعت کل کشور کانادا)، برای کاشت و تولید محصولات جهت تأمین غذای این جمعیت از انسان ها مورد نیاز خواهد بود. اما افزایش بیش از حد زمین های زیر کشت، به دلیل شرایط آب و هوایی و دوری از مصرف کنندگان بسیار پرهزینه خواهد بود و یا با مشکلات زیست محیطی همراه خواهد شد. این مشکل آینده باید امروز حل شود. یکی از راه حل ها می تواند تغییر مکان محل تولیدات کشاورزی، و نزدیکتر کردن آن به مصرف کنندگان نهایی (حتی انتقال آن به درون شهرها) باشد. به منظور پاسخ گویی به مسائل متعددی چون ترافیک، آلودگی هوا، بافت ناهمگون شهری، کمبود فضای سبز و ... ایده "مزرعه عمودی" که اولین بار توسط دکتر دیکسون دیسپومیر مطرح شد؛ می تواند در شهرهایی چون تهران، بسط داده شود و به یک برج چند طبقه دومنظوره که شامل آپارتمان های مسکونی در اندازه های مختلف و مزرعه عمودی با مقیاس بزرگ است، بدل گردد. لذا یکی از راهکارهایی که می تواند بر اساس واقعیت های تهران امروز و آینده قابل پیش بینی آن، مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد، مجموعه های "چند عملکردی" می باشد که با دیدی جامع نگر بتواند با ارائه هر تصمیم و راهکار به مسائل متعددی پاسخ دهد. از میان طیف گسترده این نوع مجموعه ها، مقاله پیش رو نظر به یکی از پیشرو ترین گونه های آن دارد: یک برج شامل بخش مزرعه ی عمودی و بخش مسکونی یا به عبارتی " برج مزرعه ". –