تاثیر فرآیندهای الگوریتمیک در معماری

در سال های اخیر، الگوریتم ها در طراحی معماری توانسته اند نقش خود را به عنوان چارچوبی از فرم و انتزاع بیان کنند. این توانایی از طریق برنامه هایی مانند اتوکد امکان پذیر شده است. خروجی "الگوریتم" اکنون می تواند هم دیده شود و هم از طریق ساخت دیجیتال، ساخته شود. این ویژگی باعث می شود تا به آن بتوان به عنوان ابزار طراحی نگاه کرد و از مزایای آن می توان به عمق و وسعت اشاره کرد. به عبارت دیگر، قدرت محاسباتی آن می تواند فرآیندهای هرچند پیچیده با ابعاد و اندازه های متفاوت را نشان دهد در حالی که در روش دستی چنین نیست. هم چنین، الگوریتم می تواند جایگشت های بی پایانی از یک طرح ارائه دهد. یک تغییر کوچک در ورودی ها را می توان به سرعت در خروجی مشاهده نمود و هم چنین هنگامی که با تابع ارزیابی ترکیب شود، میتوان خروجی را از لحاظ عملکرد و زیبایی شناسی ارتقا داد. با این اوصاف، روش طراحی از طریق کامپیوتر، منجر به تولید فرم های جدیدی شده که از طریق روش های دستی امکان پذیر نبوده و باعث کشف قلمروهای جدیدی شده است.