اصول طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی

تعامل اجتماعی به معنای ایجاد رابطه بین دو نفر یا بیشتر است که منجر به واکنشی میان آن ها می شود. انسان موجودی اجتماعی آفریده شده و برای رسیدن به نیازهای جسمانی و روانی خود ناچار به تعامل با افراد دیگر است. در گذشته تعاملات اجتماعی افراد در محل سکونت در میان فضاهای عمومی که بین خانه ها و در هر محله وجود داشته، بوده است. اما در دوران معاصر با وجود ارتباطات عمودی که در مجتمع های مسکونی قرن اخیر بوجود آمده، فقدان فضاهایی که این تعاملات صورت بگیرد کاملا احساس می شود. فضاهای جمعی یک مجتمع مسکونی، اگر از طراحی مناسب برای تجمع ساکنین برخوردار باشد، می تواند به عرصه هایی برای تعامل و تبادل نظر ساکنین مبدل گردد. این فضاها را می توان به نوعی در امتداد فضاها و عرصه های زندگی خصوصی افراد دانست که وجود آن ها در یک مجتمع مسکونی حیاتی است. از این رو فضای عمومی به عنوان عاملی که می تواند پویایی اجتماعی، فرهنگی و روانی افراد را سبب شود مورد توجه این تحقیق قرار گرفته است. این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. لذا در این تحقیق نقش فضاهای عمومی مجتمع مسکونی در افزایش تعاملات اجتماعی و ارائه راهکارهای موثر در این زمینه بررسی خواهد شد.