بررسی نقش قوانین و حقوق معماری و شهرسازی در افزایش یا کاهش جرم

یکی از عوامل موثر و بستر ساز در وقوع جرم، محیط اجتماع است و بررسی موضوعاتی همچون کیفیت و نحوه معماری مسکن و چگونگی شهرسازی در جوامع و شهرهای مختلف یک کشور و یا محله های متفاوت یک شهر مبین تاثیرگذاری محیط بر بزهکاری است. نوع و کیفیت معماری و شهرسازی در کاهش یا افزایش وقوع جرایم تاثیر بسیاری دارد، بر این اساس می توان گفت از آنجا که کیفیت معماری و شهرسازی بر منش و خلق و خوی انسان ها تاثیر فراوانی می گذارد، به نحوی که افراد ساکن در یک شهر فاسد و منحرف امکان رشد و تعالی ندارند. در این تحقیق به بررسی قوانین و حقوق شهرسازی و معماری در افزایش یا کاهش جرم در ایران که بسیار کم مورد بحث و بررسی قرار گرفته است پرداخته می شود. در حالیکه در کشورهای توسعه یافته بیش از پنج دهه است که نقش جرم زایی در شهرسازی و معماری ابنیه مورد توجه جدی جوامع بین المللی قرار گرفته که به وضع قوانینی منجر شده است. هر چند به خاطر روشن نبودن ظاهر ارتباط عوامل یاد شده با جرم، چندان تحقیقات گسترده ای در مورد آن صورت نگرفته است. شاید در یک نگاه واقع بینانه، رابطه معنا دار و قابل انتسابی بین طراحی معماری محیط و وقوع جرم مشخص نباشد ولی مسلماً می توان بین نحوه ساختمان محل زندگی و پیشگیری از جرم، رابطه ای موثر ترسیم کرد، در پژوهش حاضر ابتدا عوامل موثر در جرم و فاکتورهای موثر آن مورد بررسی قرار گرفته و سپس به تعریف بزه و بزهکاری از جنبه حقوقی و جرم شناسی پرداخته شده و سپس راهکارهای مهندسی معماری به جهت کاهش جرم مورد بحث قرار گرفته است. نتایج نشان دادند طراحی معماری معنا دار یکی از راه حل های ضروری در امر پیشگیری از جرم می باشد.