طراحی موزه هنرهای مردمی شهر ساری با تکیه و توجه بر معماری زمینه گرا

محیط شهری در سال های اخیر به صورت چشمگیری تغییر کرده است. محیط شهرها در روند این توسعه و تغییرات شتاب زده با مسائل متعددی مواجه اند. یکی از مهم ترین آن ها، یکسانی و یکنواختی فرم شهرهاست. این مسئله موجب از بین رفتن ویژگی های منحصربفرد شهرها می شود. معماری زمینه گرا بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد. در این نوع معماری هر بنایی بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و کالبدی اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان، طراحی و اجرا می گردد. شهرستان ساری، از جمله شهرهای سنتی مرکزگراست. توسعه ی این شهرستان نیز مانند بسیاری از شهرهای دیگر کشور بیتوجه به ساختار بافت سنتی شهر شکل گرفته است. هدف اصلی در این پژوهش، طراحی مجموعه ای فرهنگی در این شهر است که بتواند با تکیه بر ویژگی های زمینه اعم از اقلیم، فرهنگ، تاریخ و ... هویت کالبدی شهر را باز تولید کرده و در بهبود خوانایی ساری یاریرسان باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی است و از نظر ماهیت روش توصیفی است. برای شناخت ابعاد مختلف مسئله، روشن سازی مفاهیم، بررسی نظریه های مرتبط با موضوع و مطالعه ی پژوهش های مشابه از مطالعات کتابخانه ای با برداشت مستقیم محقق استفاده شده است. برای بررسی ویژگی های مربوط به سایت طرح، منطقه و فرهنگ از طریق مطالعات کتابخانه ای درون حوزه و هم چنین جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی پرداخته شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داده است توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و کالبدی، اقلیمی و شرایط خاص آن محل و ساختمان در طراحی بناها می تواند تا حد زیادی در احیا و پایداری هویت کالبدی یاری رسان باشد. از اینرو به نظر می رسد بهره گیری از شیوهای در طراحی معماری که ویژگی های بستر را به خوبی شناسایی، تحلیل و ارزیابی کرده و راهکارهایی متناسب با شرایط زمینه را ارائه دهد؛ می تواند موجبات دستیابی به هویت کالبدی را فراهم آورد.