اثر بخشی زوج درمانی سیستمی- سازه گرا بر رضایتمندی زناشویی

یکی از مهم ترین عواملی که کارکرد مؤثر خانواده را تحت تأثیر قرار می دهد، رضایت اعضای خانواده بخصوص زن و شوهر از یکدیگر است که زمینه ی اصلی برای داشتن جامعه ی سالم است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی زوج درمانی سیستمی- سازه گرا بر رضایتمندی زناشویی بود. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجینی است که به دلیل تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره و مددکاری شهر مشهد در سال 1395 مراجعه کرده اند، بود که از میان آن ها 20 زوج به صورت نمونه گیری در دسترس و از طریق مصاحبه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل 10 زوجی جایگزین شدند و گروه آزمایش مداخله زوج درمانی سیستمی- سازه گرا را دریافت کردند. داده ها با پرسشنامه " رضایت زناشویی انریچ (انریچ، 1976)" گردآوری و با روش آماری تحلیل واریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که زوج درمانی سیستمی- سازه گرا بر رضایت مندی زناشویی اثر بخش بوده است (0.05(p< و 17 درصد از واریانس رضایتمندی زناشویی را تبیین می کنند. نتایج پژوهش بیانگر این است که زوج درمانی سیستمی – سازه گرا بر رضایتمندی زناشویی مؤثرتر بوده است و میتواند بعنوان یک مداخله درمانی در تعارض های زناشویی مورد استفاده قرار بگیرد.