بررسی تاثیر نوع سیمان و نسبت آب به سیمان بر روی پدیده ی خوردگی در بتن با استفاده از روش ارزیابی مقاومت الکتریکی

امروزه بتن به عنوان پرکاربردترین ماده در پروژه های عمرانی محسوب می شود. تاکنون پژوهش های زیادی در زمینه تعیین دوام بتن با استفاده از روش های مختلف ازجمله روش اندازه گیری مقاومت الکتریکی بتن انجام گردیده است. مقاله ی حاضر تلاشی برای استفاده از روشی جدید برای اندازه گیری مقاومت مواد غیر رسانا می باشد که در مورد بتن به خوبی از عهده این وظیفه برمی آید. برای تعیین تأثیر ررسی عملکرد نوع سیمان و نسبت آب به سیمان بر روی پدیدهی خوردگی از روش مقاومت الکتریکی استفاده گردید. به این منظور از 7 نسبت آب به میزان مختلف و دو نوع مختلف سیمان (تیپ 2و تیپ 5) استفاده گردید و با رسم نمودارهای مقاومت الکتریکی نشان داده شد که با افزایش نسبت آب به سیمان میزان خوردگی در بتن افزایش پیدا خواهد کرد. هم چنین استفاده از سیمان تیپ 5 باعث تقویت بیشتر بتن نسبت به سیمان تیپ 2 می شود. از طرفی با افزایش عمر نمونه های بتنی، این نمونه ها در برابر حملات خوردگی مقاومت بیشتری از خود نشان دادند.