ریسک آربیتراژ و بی قاعدگی اقلام تعهدی در بورس اوراق بهادار تهران

همواره آربیتراژگران با استفاده از عدم کارایی بازار اقدام به معاملات آربیتراژی می کنند و از این طریق به مرور زمان، منجر به اصلاح قیمت گذاری غلط صورت گرفته، در بازار می شوند. اما مواردی نیز مشاهده شده است که با وجود بی قاعدگی های بازار، آربیتراژگران کمتر به انجام معاملات آربیتراژی می پردازند. که دلیل آن وجود محدودیت هایی بر سر راه آن ها می باشد. وجود ریسک آربیتراژ یکی از این محدودیت هاست. در این مقاله به بررسی بی قاعدگی اقلام تعهدی با در نظر گرفتن ریسک آربیتراژ پرداخته می شود. برای بررسی بی قاعدگی اقلام تعهدی از دو معیار اقلام تعهدی درصدی و اقلام تعهدی سنتی استفاده می شود و برای انجام بررسی ها از پرتفوی پوششی استفاده شده است. هم چنین به منظور اندازه گیری ریسک آربیتراژ از جزء خطای رگرسیون بازده نسبت به بازار استفاده شده است. نتایج حاصل از بررسی ها نشان داد که با توجه به معیار اقلام تعهدی سنتی، بی قاعدگی اقلام تعهدی در بورس اوراق بهادار تهران قابل مشاهده است. هم چنین با توجه به معیار اقلام تعهدی درصدی، پرتفوی پوششی برای شرکت های دارای ریسک آربیتراژ بالا به میزان 11 درصد بازده غیرعادی ایجاد کرده است. که در مقایسه با میزان بازده غیرعادی پرتفوی پوششی برای شرکت های دارای ریسک آربیتراژ پائین میزان بالاتری می باشد. به عبارتی می توان گفت که بی قاعدگی اقلام تعهدی بیشتر در بین شرکت های دارای ریسک آربیتراز بالا مشاهده می شود.