مقایسه رویکرد آموزش و پروش در ایجاد و پیشرفت بستر کارآفرینی بین گروه سنی دانش آموزان دهه 90 و دانش آموزان سال های 1385-1375

در طول تاریخ بشریت همواره منابع انسانی، ارزشمندترین سرمایه های یک کشور محسوب شده است. از این رو بسیاری از سیاست های دولت های پیشرفته، متمرکز بر پرورش فکری و ذهنی و جسمی همین منابع انسانی بوده است. مقوله ای رو به رشد کارآفرینی در دنیای طوفانی سرعت تغییر و تحول، نیازمند افراد قوی و خلاق می باشد و این مهم جز با نگرش ها و رویکردهای مناسب سیستم های آموزشی و پرورشی محقق نخواهد شد. در این تحقیق سعی بر آن شده است که نگاهی به عملکرد آموزش و پرورش در کشور، در حوزه ایجاد بستر کارآفرینی شود و بین دو گروه محصل با اختلاف سنی 8 الی 15 سال نظرسنجی درباره وضعیت آموزش کارآفرینی صورت بگیرد و در نهایت یک مقایسه بین وضع موجود نسبت به قبل انجام شود. این دو گروه با روش تصادفی از بین دانشجویان دو دانشگاه خوارزمی و صدا و سیما تهران و دانش آموزان منطقه 9 تهران انتخاب شده اند. در پایان به ارائه راهکار پرداخته شده است تا شاید گام کوچکی برای رسیدن به اهداف متعالی آموزش برداشته شود.