طراحی مدرسه کودکان استثنایی با رویکردشناخت مولفه های کیفی اثرگذار با تأکید بر انعطاف پذیری در فضاهای معماری بر سلامت جسمی و روحی معلولین

برای اینکه آموزش معنا پیدا کند، ضروری است متناسب با نیازهای جامعه باشد. همان طور که می دانیم یادگیری به خودی خود رفتاری انفعالی نیست بلکه یک رفتار فعال و خلاق است. بنابراین محیط های آموزشی باید انعکاس دهنده آموزشی که از آن حمایت می کنند، باشند. از آنجایی که همواره گفته شده است؛ معلولیت، محدودیت نیست سعی بر آن داشتیم که برای این اشعار با خلق فضای معماری یک نمود ظاهری ایجاد کنیم. افراد معلول، بویژه کودکان معلول از لحاظ روحی و جسمی دارای ضعف ها و کمبودهایی هستند که با تاثیر محیط اطراف بر آن ها می توان آن ها را تقویت و یا بلعکس تضیف کرد. همه این عوامل از برخورد معلولین با پیرامون فضای خصوصی و شهری است که می توانند بر روحیات آن ها سازگار شود. این مسئله می تواند در ساخت محیط های آموزشی که یادگیرندگان آن ها کودکان معلول هستند موثر باشد. چرا که؛ وجود مکان هایی بنام فضای آموزشی کودکان معلول می تواند در رشد و شکوفایی آنان بسیار موثر باشد. روش پژوهش در این مطالعه؛ تحلیلی- توصیفی است که در آن با توجه به ماهیت پژوهش و اهداف، روش مورد استفاده از نظر داده کیفی می باشد و از نظر اهداف جزء تحقیقات کاربردی است، از نظر رویکرد در گروه تحقیقات توصیفی است. هم چنین روش های میدانی و نت برداری برای گردآوری اطلاعات میدانی در سایت حضور یافته و به برداشت اطلاعات محیطی شامل عکس و نقشه و غیره پرداخته شده است. جامعه آماری در این پژوهش تمامی کودکان معلول شهر کرمانشاه می باشد. امید است مطالب این پژوهش تاثیر بسزایی در پیشبرد اهداف معماری داشته باشد.