بررسی و تحلیل پرندگان در منطق الطیر عطار و تحلیل نمادین آن ها

نماد یا سمبل یکی از انواع صور خیال شاعرانه است که به دلیل تعدد مفاهیم و طرفیت معنایی گسترده ای که دارد، بخش مهمی از ادبیات ما را به خود اختصاص داده است. منطق الطیر یا مقامات طیور، منظومهای است از عطار نیشابوری که به زبان فارسی و در قالب مثنوی سروده شده است. این اثر، گزارش یک سفر روحانی دسته جمعی است برای یافتن حقیقت و تجربه کمال انسانی که از فقر معنویت رنج می برد و غلبه مادیت بر وجودش برای او ملال آور شده است. عطار در منطق الطیر برای بیان مضامین عرفانی خویش از نماد پرنده، برای تبیین بهتر مطالب سود جسته و نقش مایه بزرگان در تار و پود منطق الطیر او تنیده شده است. در منطق الطیر نام بیست پرنده ذکر شده است که عطار با خصوصیات مختلف، هر کدام از مرغان را که سمبل و نماینده یکی از تیپ های اجتماعی جامعه اند، معرفی می کند. پایان نامه حاضر به روش کتابخانه ای به بررسی و تحلیل پرندگان و نقش نمادین آن ها در منطق الطیر پرداخته و شامل پنج فصل است: فصل اول به چارچوب نظری و بیان مسئله اختصاص دارد. این فصل شامل مقدمه، بیان مسئله، ضرورت و اهمیت تحقیق، سوالات تحقیق، فرضیه های تحقیق، اهداف تحقیق، پیشینه تحقیق و روش اجرای تحقیق است. در فصل دوم، به شرح احوال و آثار عطار نیشابوری پرداخته شده است. مبانی و مباحث نظری پژوهش، موضوع فصل سوم پایان نامه را به خود اختصاص داده است. در فصل چهارم، فرهنگ عامه پرندگان و نقش نمادین آن ها در منطق الطیر مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه گیری، فصل نهایی پایان نامه است.