بررسی عناصر بومی و منطقه ای در اشعار گلچین گیلانی و شیون فومنی

شعر بومی شعری است که از اعماق اندیشه های اجتماعات انسانی زائیده می شود. این نوع شعر علاوه بر زبان و لهجه ی بومی هر خطه، به آداب و رسوم و فرهنگ و زندگی اندیشه ی ساکنان آن منطقه و دلبستگی های مردم آن نواحی نیز می پردازد. در این گونه از اشعار عناصر طبیعی، عناصر فرهنگی و ضرب المثل جایگاه خاصی دارد. به طور کلی شعر بومی شعری است که رنگ و بوی منحصر به فردی داشته باشد. از دیرباز بررسی عناصر بومی در ادبیات ما مورد توجه بوده و هست. گلچین گیلانی و شیون فومنی نیز ازجمله شاعران بومی سرای و از شاعران منطقه ی شمالی ایران در انعکاس عناصربومی زادگاه خود تلاش وافری داشته اند و به فراخور جهان بینی خویش، دریچه ای تازه درافق دید مردم گشوده اند.