بررسی تحلیلی مفهوم صلح در گلستان سعدی

در درازنای زندگی انسان، صلح به عنوان یکی از مفاهیم بنیادین اجتماعی و سیاسی در مرکز توجه اندیشمندان و صاحب نظران بسیاری بوده و تعبیرهای گوناگونی نیز از آن ارائه گردیده است؛ که روی هم رفته می توان آن را مفهومی در برابر جنگ قلمداد کرد. در رویکردی تازه و با نگاهی مثبت، مفهوم صلح، صرفاً در برابر جنگ ییان نگردیده و همه ی عوامل برهم زننده ی آن مورد توجه قرار گرفته است. در قرآن کریم مفهوم صلح از مفاهیم اصلی است و واژه ی «سلم»، گویاترین واژه ی برابر آن به شمار می آید که بیانگر صلح درونی و صلح بیرونی است. در این تحقیق به روش تحلیلی- توصیفی، مفهوم صلح را در گلستان سعدی بر اساس تصحیح غلامحسین یوسفی بررسی کرده ایم. نتایج این تحقیق نشان می دهد که سعدی مفهوم صلح را با تعابیری جون صلح با رعیت، صلح با دشمن، صلح با دوستان و صلح با صلح طلبان، به صورت پراکنده مطرح کرده و آن را در قالب الگوهای آشتی، جنگ ستیزی و جنگ آوری در وقت ضرورت با گروه های مختلف اجتماعی به ویژه پادشاهان، وزیران و مردمان عادی در میان گذاشته است. برای مفاهیم بیانگر صلح درونیِ برآمده از قرآن کریم نیز در گلستان، مصداق هایی می توان یافت.