پیش بینی تاب آوری بر اساس شفقت به خود، هوش هیجانی و هوش معنوی در زنان متأهل

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی تاب آوری بر اساس شفقت به خود، هوش هیجانی و هوش معنوی در زنان متأهل شهرستان یزد می باشد. روش این پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل ساکن شهر یزد در سال 1396 می باشد که با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق جامعه ی مورد نظر، 300 نفر از زنانی که رده ی سنی آن ها بین 20 تا 45 سال است و فقط به کارخانه داری مشغول هستند، به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، مقیاس شفقت به خود نف (2003)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (sisri) (2008) و پرسشنامه ی برادبری و گریوز هوش هیجانی (2004) میان آن ها توزیع گردید. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین تاب آوری و متغیرهای شفقت به خود، هوش معنوی و هوش هیجانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای شفقت به خود (0.001p<، 2.905t=)، هوش هیجانی (0.001p<، 2.808t=) و هوش معنوی (0.001p<، 9.530t=) می توانند تاب آوری را در سطح معناداری 83 درصد در زنان متأهل پیش بینی کنند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان دریافت که با تقویت معنویات و اعتقادات دینی و ارتقای هوش هیجانی که موجب بهبودی روابط اجتماعی و کنترل عواطف و احساسات می گردد، هم چنین با افزایش شفقت ورزی در زنان متاهل می توان تاب آوری آن ها را افزایش داد.