بررسی اثربخشی روش درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر امیدواری و راهبردهای مقابله ای افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد مخدر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر امیدواری و راهبردهای مقابله ای افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد مخدر است. این پژوهش از نوع تحقیق نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) است. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش افراد تحت پوشش کلینیک های ترک اعتیاد شهر کرمانشاه می باشند، که تعداد 40 نفر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. آزمودنی های هر دو گروه آزمون های امیدواری، راهبردهای مقابله ای کارآمد و راهبردهای مقابله ای ناکارآمد را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. آزمودنی های گروه آزمایش، به مدت 11 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای 1 جلسه) تحت مداخله با رویکرد مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر قرار گرفتند. اما گروه کنترل هیچ نوع درمانی دریافت نکرد. پس از پایان مداخله، مجدداً پرسشنامه ها به عنوان پس آزمون بین شرکت کنندگان هر دو گروه توزیع شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که واقعیت درمانی گلاسر، باعث افزایش امیدواری و راهبردهای مقابله ای مسئله مدار آزمودنی ها شد (0.001(p<. با توجه به نتایج این تحقیق، ضروری به نظر می رسد مدیران مراقبت سلامت قبل از پرداختن به درمان دارویی به عوامل روانشناختی در درمان سوءمصرف توجه نمایند و واقعیت درمانی به عنوان درمانی مؤثر جهت درمان سوءمصرف مواد مورد استفاده قرار گیرد.