مدل ساختاری نقش واسطه ای تنظیم هیجانی در رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی پرستاران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای تنظیم هیجانی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی پرستاران بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستان پارسیان تهران بود. نمونه شامل 110 بود که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روش پژوهش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. شرکت کنندگان، پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار یانگ (فرم کوتاه ویراست سوم)، تنظیم هیجانی گراس و جان و فرسودگی شغلی مسلش و جکسون را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 و نرم افزار lisrel نسخه 8.7 تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد: ارزیابی مجدد (تنظیم هیجانی) دررابطه بین «خود گردانی و عملکرد مختل» و «دیگر جهت مندی» با کاهش موفقیت فردِی (فرسودگی شغلی پرستاران) نقش واسطه ای معنادارداشت. سرکوبی (تنظیم هیجانی) در رابطه بین « خود گردانی و عملکرد مختل» با خستگی عاطفی (فرسودگی شغلی پرستاران) نقش واسطه ای معنادار داشت. ارزیابی مجدد و سرکوبی (تنظیم هیجانی) در رابطه بین بقیه طرحواره ها و فرسودگی شغلی پرستاران نقش واسطه ای معنادار نداشت. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی یک رابطه خطی و ساده نیست و تنظیم هیجان در این رابطه نقش واسطه ای دارد.