پیش دبستانی سپرده ی بلند مدت در تعلیم و تربیت

اهمیت آموزش و پرورش پیش از دبستان در دوران کودکی در کیفیت بخشی به زندگی کودکان و تاثیر آن بر سال های تحصیلی و پس از آن واضح و مبرهن بوده و در پژوهش های بسیاری نیز به اثبات رسیده است. آن چه ضروری است که امروزه بیشتر به آن پرداخته شود، کیفیت این آموزش هاست. آموزش های متداول برای دوره (آمادگی /پش از دبستان) در جامعه امروزمان، کم تر از برنامه، رویکرد و روش خاصی برآمده اند و در مواردی معدود هم اگر روشی را در پی گرفته اند، کامل اجرا نشده و بیشتر دربرگیرنده فعالیت های پراکنده ای، تابع سلیقه، شرایط و امکانات بوده و در یک جمع بندی، به طور غالب، موضوع/ محتوا/ بزرگسال محور هستند (صفری و همکاران، 1394). آموزش و پرورش پیش از دبستان در جامعه ی ما از زمان رویش و در طول دوره ی حیاتش تصویری مخدوش و مظلوم از خود پیدا کرده است و متاسفانه هنوز به جایگاه و منزلت واقعی خود به رغم کارآیی بسیار خوب این دوره از آموزش ها دست نیافته است. اولیت ندادن به آموزش های پایه و استفاده نکردن از عملکرد و قابلیت های این سطح از آموزش ها به عنوان درون دادی حساس در پردازش اطلاعات و نتایج عملکرد دوره دبستانی و سطوح بالاتر، تصویری مبهم و ناپایدار از موقعیت و جایگاه آن در جامعه آموزشی و نیز خانواده ها پدید آورده است. امروز بر بسیاری از صاحبنظران روشن است که آموزش و پرورش پیش از دبستان، با توجه به جذابیت و پذیرش و نیز ضرورت و اهمیت آن دوره ی طولانی طفولیت، دوره ی کودکی و دوره ی کوتاه نوجوانی را در بسیاری از کشورها پشت سر گذاشته است. این دوره ها از آموزش ها با نگاه تطبیقی و مقایسه ای در بسیاری از کشورها اکنون به مرحله ی بلوغ و پختگی رسیده است (مل هویش، ادوارد و پیتر ماس، 1991).