مقایسه تطبیقی طراحی الگوهای محیطی پارک ساحلی لاگونای مکزیک و ساحل ترویای اسپانیا

نیاز زندگی به آب، منجر به جستجو و مکاشفه در رودها و دریاها و گستردگی محیط آبی گشته است. نخستین سکونتگاه های انسانی در حاشیه عرصه های آبی انتخاب و با توسعه و رونق روز افزون، بستر تعالی انسان و مهد تمدن های باستانی گشتند. طراحی کرانه دریا، منظر ساحلی شهر را نظم بخشیده و کیفیت حسی و بصری آن را ارتقا می دهد. ساحل بخشی از هویت اکولوژیک شهرهای حاشیه دریا به شمار می آید، لذا ساماندهی و ارتقای منظر ساحلی یکی از اصلی ترین پروژه های اکولوژیکی شهر است اما آن چه در مناطق ساحلی بیش از هر چیز اهمیت می یابد، حضور دریا و تمایل افراد برای ورود به آب است. به همین خاطر، وظیفه یک معمار منظر برای ایجاد فضایی دلپذیر در محیط ساحلی، با شناخت کیفیات دریا و نقش آن در منظر ساحلی آغاز می شود. در این راستا، با بررسی دو ساحل مذکور به عنوان نمونه، به اهمیت موضوع الگوهای محیطی پی برده و به این سوال پاسخ می دهیم که: طراحی منظر ساحلی با توجه به چه الگوهایی صورت می گیرد؟ این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از شواهد دو نمونه از سواحل خارجی، از لحاظ الگوهای محیطی به طور تطبیقی همراه با شیوه نتیجه-گیری منطقی به بیان اشتراکات و افتراقات آن ها بپردازد. نتایج حاصله حاکی از آن است که الگوهای محیطی یکی از کارکردهای اساسی طراحی منظر ساحلی است که موجب تغییرات بنیادی در خلق سواحل با ویژگی های خاص هر منطقه می گردد. طراحان منظر با بکارگیری صحیح این الگوها به الگوهای ساحلی انسان محور دست می یابند و نهایتا به ارتقاء گردشگری ساحلی آن کمک می نمایند.