بررسی ویژگی های شهر دوستدار کودک در فضاهای شهری کلانشهر مشهد

فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر، نقش منحصر به فردی دارند. هدف پژوهش، نقش و مشارکت کودکان در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان براساس ایده ذهنی کودکانه است. در زمینه ارتباط شهر با کودک نظریات فراوانی وجود دارد که معتبرترین آن ها شهر دوستدار کودک است که برای اولین بار در دهه 90 توسط یونیسف یا همان صندوق حمایت از کودکان ارائه شد. کودکان شهروندانی هستند که آینده شهر و کشور را می سازند و اگر بخواهیم در آینده، شهروندانی آشنا با حقوق شهروندی داشته باشیم باید از هم اکنون شهر را برای کودکان فراهم کرد. کودکان به عنوان مهم ترین و در عین حال آسیب پذیرترین گروه جامعه با مطرح شدن نظریه شهر دوستدار کودک مورد توجه بیشتری قرار بگیرند. کودکان و نوجوانان با عنوان اعضای جامعه ما با مجموعه ای از خواسته ها و نیازهای خاص خود، استفاده کنندگان محیط ساختگی ما می باشند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان و نوجوانان را به خود اختصاص می دهند روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی بر مبنای معیارهای شهر دوستدار کودک به صورت عینی و ذهنی می باشد. مطالعات میدانی در فضاهای شهری مختلف کلانشهر مشهد به روش نظرسنجی از کودکان دارای سنین 6 تا 10 ساله به صورت تصاویر نقاشی و مشارکت مورد بررسی قرار گرفته و نتایج بدست آمده از تصاویر ها و ایده های ذهنی کودکان که می تواند برای محیط های شهری کلانشهر مشهد مورد توجه واقع شود مربوط به مشارکت، خوانایی، هویت، آلودگی، احساس تعلق به مکان هستند که نقش مفیدی را در فضاهای شهری کلانشهر مشهد می تواند ارائه دهد.