راهکارهای جذب مشارکت بخش خصوصی در توسعه شهری (شهر مشهد)

طی 40 سال گذشته بسیاری از کشورهای عقب مانده دنیا یا به تعبیری جهان سوم، مسیر توسعه خود را به سرعت پیموده و امروز به کشورهایی پیشرفته و توسعه یافته مبدل گشته اند. از جمله این کشورها میتوان به مالزی، کره جنوبی، تایوان، هنگ کنگ، چین، امارات و ... اشاره کرد که اگرچه هنوز به آن ها “درحال توسعه” اطلاق می شود اما کیفیت زندگی و استاندارهای زندگی در این کشورها در سطح بسیار بالایی (به نسبت دیگر کشورهای “کم تر توسعه یافته”) قرار دارد. استراتژی محوری چنین تغییر و تحولی “آزادسازی و بکارگیری مناسب و هوشمندانه پتانسیل های مختلف جامعه” است. اکثر جوامع عقب مانده با مشکلِ نبود استعدادهای بالقوه و منابع طبیعی و انسانی مواجه نیستند، بلکه از نبود “نگاه توسعه گرا” و “مدیریت و برنامه ریزی صحیح” رنج می برند. بخش عمدهای از ظرفیت ها و توانمندی های توسعه در بخش خصوصی نهفته است که متاسفانه رویکردهای دولت محور مانع از ظهور و شکوفایی این استعدادهای بالقوه می شود. این رویکردها از چند مشکل اساسی هم چون کوته اندیشی، عدم انعطاف، عدم کارآیی و اثربخشی، جزیی نگری، نبود منابع کافی، عدم خلاقیت و نوآوری و نبود آینده نگری برخوردارند. درک این نکته بسیاری اساسی است که بدون مشارکت تمامی بخش های جامعه نمی توان به موفقیت قابل توجه و پایداری در کشور دست یافت. یکی از مهم ترین حوزه های توسعه ملی، “توسعه شهری” محسوب می شود که از طریق مدیریت یکپارچه و مشارکتی شهری محقق می شود. به هر حال بخش دولتی (در تمامی کشورهای جهان) با محدودیت های مختلفی مواجه است که مدیران دولتی را از دستیابی به اهداف مطلوب و ایجاد شهرهایی توسعه یافته باز می دارد. به همین جهت سیاست گذاران و مدیران ارشد شهری باید بکوشند با نگاهی کلنگرانه و توسعه گرا، به جذب و جلب تمامی مشارکت های ممکن و آزادسازی پتانسیل های موجود و خلق توانایی های جدید (در راستای توسعه فضای شهری) بپردازند.